Rijd naar Hockai en neem daar de “Route d’Xhoffraix” (richting hoge venen en Baraque Michel). Rijd enkele km door tot bij het bruggetje over de rivier Trôs Marets, met een parking en een infobord aan de linkerkant. Hier parkeer je de wagen.

De  Trôs-Marets  ontspringt in het Setay-veen op slechts enkele honderden meters van dat andere bekende veenriviertje, de Bayehon (met zijn 9 m hoge waterval). De Bayehon stroomt weg in Zuid-Oostelijke richting, terwijl de Trôs-Marets naar het Zuid-Westen kronkelt, maar beide monden uiteindelijk uit in de Warche. De Trôs-Marets dondert over slechts 6 km van 640 m hoogte naar 340 m hoogte en heeft de allure van een echte bergrivier. De kracht van het snelstromende water sleet een V-vormig ravijn uit, met watervalletjes die over de grote kwartsietblokken heendenderen. 
 

De wandeling vertrekt niet vanaf de parking, maar aan de overkant van de baan. Zoek het smalle paadje, enkele meters links van de brug (met je rug naar de parking), dat je naar beneden brengt tot bij de rivier en stap het eerste stukje in ganzenpas tot bij een volgende brug, waar je weer omhoog komt. 

Ga rechtsaf op de brede grindweg en blijf deze weg nu een hele tijd volgen. Negeer alle kruispunten tot je bij een viersprong uitkomt, waar een houten wegwijzer staat, bij een infobord over "Les Tchôdîres".. Sla hier linksaf. Middenin het bos kom je de "Chêne Frédéricq” tegen, rechts van het pad. Van de vroegere glorie van deze eeuwenoude “eik Frédéricq" is niet veel meer over... Je herkent hem vooral aan het grote gat net boven de grond. Hij is vernoemd naar Léon Frédéricq, die we later op deze wandeling nog tegenkomen.

​

Via enkele knuppelpaadjes passeer je één van de vele veenbeekjes, die dit gebied doorkruisen. De streek heet niet voor niets “bronnenland”. Wandel door tot bij het kruispunt en ga rechtsaf. Vanaf hier volg je een eind de gele kruisjes.

Wat verderop leiden deze je rechts een minipad op, richting “Tarnion” en “Monument Frédéricq”. Je steekt het beekje van daarnet opnieuw over en komt vervolgens bij de snelstromende Tarnion uit, beter bekend onder de naam Eau Rouge. Deze Eau Rouge is één van de beroemdste veenrivieren en heeft zijn naam geleend aan een dorpje, een camping en zelfs een pizzeria (“Aqua Rossa”). Maar de naam Eau Rouge werd vooral wereldberoemd als naam van één van de spectaculairste bochten van het F1 circuit Spa-Francorchamps, volgens kenners het “mooiste circuit ter wereld”. 

 

De wandeling volgt de Tarnion stroomopwaarts, tot waar een wegwijzer je over het water heen naar het bewuste monument voor Léon Frédéricq brengt. (Als je de oversteek niet ziet zitten, blijf je gewoon aan deze kant, de wandeling loopt hier gewoon rechtdoor verder).

Léon Frédéricq (1851-1935) was  één van de pioniers van de vereniging “Amis de la Fagne”, belangrijk voor het promoten van de natuur en het toerisme in de streek. Het plantje dat hij hier liefdevol demonstreert, zou een streekeigen ganzeriksoort kunnen voorstellen (met de Latijnse naam “potentilla”, duidend op een sterke medicinale werking). Maar zelfs navraag bij de “Amis de la Fagne” kon geen echt uitsluitsel brengen (cfr. een mail van hun bibliothecaris Marcel Paquet dd.25/07/2015).

Keer dus nu op je stappen terug, steek het riviertje terug over en klauter verder naar links over de rotsen naar boven. Verderop kom je bij een schuilhut, waar je rechtsaf slaat. Dit pad volg je tot je terug bij het kruispunt uitkomt met de houten wegwijzer en vanaf hier is het gewoon verder rechtdoor tot je opnieuw bij de stenen brug over de Trôs Marets uitkomt. Hier naar links het smalle paadje in en zo bereik je opnieuw de parking met de wagen.